benim gibi bir realistin fikirlerini yazmaması gereken başlık burası sanırım. zira ben bile işin içinden çıkamayabilirim çünkü hem realistim hem de iyimser değilim. umutsuz da değilim ama çok bıkkınım.

konut kredilerinin patlamasından girer başka şeylerin patlamasından çıkarım. sonuç makro ölçekte bir kriz ve milyonlarca işsiz ve aç insan olur. aynı zamanda siyasi anlamda da dibe vurmuş yalnız ve hasta bir ülke kalır elimde içinde bolca mutsuzluk olan. neyse ben diyorum ki sadece biraz sınıf bilincine ve mücadelesine ihtiyacımız var, birbirimizi yemeye değil. halktan daha güçlü ne var ki?

düşününce aslında daha ne kadar distopik olabilir ki, ütopya yazsak daha mantıklı olur aslında.